In de natuur is de voeding van cavia’s zeer calciumarm. Daarom is de resorptie van calcium in de darm bij cavia’s zeer sterk ontwikkeld en op die manier heel effectief. Calcium, magnesium en fosfor worden bij cavia’s veel meer door de nieren uitgescheiden, dan bij andere diersoorten zoals hond en kat. De urine van cavia’s is zeer basisch (PH-waarde tussen 7,4 – 8,4) en in basische urine ontstaan eerder gruis en stenen .Dit is een verklaring waarom cavia’s zo gevoelig reageren op tekorten of overschotten aan mineralen in de voeding.
Ook een te geringe waterinname kan een oorzaak van blaasproblemen zijn. Calciumkristallen blijven in de urinewegen achter, terwijl ze eigenlijk als het ware naar buiten gespoeld zouden moeten worden bij voldoende waterinname.
Zoals gezegd zijn cavia’s zeer gevoelig voor blaasproblemen. De cavia heeft pijn bij het plassen en vaak zult u hem of haar zien verkrampen en kermen of piepen van de pijn. Soms denkt men wel eens dat het dier buikkrampen heeft, omdat door het persen vaak ontlasting naar buiten komt. Ga altijd met een cavia naar de dierenarts als u het vermoeden heeft van blaasproblemen. Het is belangrijk dat er een diagnose gesteld wordt! Het beste kunt u van tevoren een plasje opvangen van de cavia, zodat u dierenarts direct kan kijken of er bloed in de urine zit. Ook kan er gekeken worden of er sprake is van blaasgruis. Het is eigenlijk verstandig om bij blaasproblemen altijd een röntgenfoto te laten maken. (Zie ook foto links: bij de pijl is duidelijk een grote steen te zien (witte stip) Zo kan men zien of er bijv. sprake is van blaasgruis, of blaasstenen. Blaasontstekingen kunnen namelijk het gevolg zijn van gruis, of stenen. Het is eigenlijk zelden dat er alleen maar sprake is van een blaasontsteking.